Opryszczka wirusa HSV dotyka okolic okołowargowych i błony śluzowej jamy ustnej. Warto odróżnić dwa typy wirusa HSV powodującego zakażenie opryszczką: wirus opryszczki HSV-1 powoduje zakażenia okolic twarzy i błon śluzowych jamy ustnej; wirus opryszczki HSV-2 wywołuje zakażenia okolic okołogenitalnych.
fot. Adobe Stock, Ekaterina_Molchanova Spis treści: Czym jest opryszczka wargowa? Opryszczka na ustach - przyczyny Opryszczka wargowa - fazy Objawy opryszczki wargowej (zdjęcia) Opryszczka na ustach - diagnostyka Szybki sposób na opryszczkę - czy istnieje? Leczenie opryszczki na ustach Domowe sposoby na opryszczkę Czy można całkowicie wyleczyć opryszczkę? Czym jest opryszczka wargowa? Opryszczka na ustach, zwana też opryszczką wargową lub potocznie zimnem, jest najczęstszym objawem zakażenia wirusem opryszczki pospolitej HSV-1 z rodziny herpeswirusów. Jest on blisko spokrewniony z wirusem powodującym ospę wietrzną i półpasiec. Aby zostać jego nosicielem wystarczy jeden kontakt z zakażonym. Później opryszczka ma już charakter nawrotowy i pojawia się nawet kilka razy do roku. Pierwotne zakażenie opryszczką wargową może mieć ciężki przebieg z wysoką gorączką, osłabieniem, powiększeniem węzłów chłonnych i trudnością w przyjmowaniu płynów - dlatego w takich sytuacjach konieczna jest hospitalizacja. Na takie zakażenie narażone są przede wszystkim dzieci do 5. roku życia. Nawracające zakażenia przebiegają już łagodniej. Uniknąć zakażenia jest bardzo trudno, ponieważ szacuje się, że nawet 90% dorosłych osób ma wirusa opryszczki wargowej. Opryszczka na ustach - przyczyny Źródłem zakażenia opryszczką jest chory, również będący w fazie bezobjawowej reaktywacji wirusa. Do transmisji patogenu dochodzi przez kontakt bezpośredni lub przez ślinę. Okres wylęgania opryszczki wargowej wynosi 2-12 dni. Opryszczka na ustach zazwyczaj pojawia się w okresie obniżonej odporności. Sprzyjają jej: stres, przeziębienie lub inna infekcja, zmarznięcie, miesiączka, nieprawidłowa dieta, odwodnienie, niedoboru snu, urazy, po zabiegach (po peelingu, mezoterapii, wypełnianiu ust), przebywanie na słońcu. Zazwyczaj do pierwotnego zakażenia wirusem dochodzi w okresie dzieciństwa. Następnie pozostaje on w organizmie w stanie uśpienia i reaktywowany jest przez różne czynniki- mówi dr n. med. Joanna Sułowicz, specjalista dermatolog, lekarz medycyny estetycznej, SCM estetic. Aby zapobiec zakażeniu, przede wszystkim należy unikać bliskiego kontaktu z osobą, która ma opryszczkę na ustach. Najbardziej niebezpieczny jest płyn pochodzący z pęcherzyków opryszczki - to właśnie on najsilniej zaraża. Opryszczka wargowa - fazy Przebieg opryszczki wargowej charakteryzuje się występowaniem kilku faz: Faza I: objawy prodromalne, czyli zwiastujące - to mrowienie i pieczenie w okolicy ust. Pojawiają się następnie zaczerwienienie, obrzęk, ciepło, ból lub swędzenie w obszarze, w którym ujawnią się później pęcherze. Ten etap trwa 1-2 dni. Faza II: po 2 dniach powstają bolesne, wypełnione płynem niewielkie pęcherzyki ze skłonnością do gromadzenia się w skupiska - jest to moment najwyższej zakaźności, ponieważ kontakt z tymi zmianami wiąże się z dużym prawdopodobieństwem zarażenia innej osoby. Faza III: pęcherze pękają, wycieka z nich płyn i powstają owrzodzenia. Faza IV: po ok. 4-6 dniach zmiany wysychają, tworzą się strupy i następuje okres gojenia. Objawy opryszczki wargowej (zdjęcia) Najbardziej charakterystycznym objawem opryszczki są bolesne, wypełnione płynem pęcherzyki, występujące w skupiskach. Zmiany lokalizują się najczęściej na granicy błon śluzowych i skóry - na wargach, na skórze wokół warg. Mogą również pojawić się w jamie ustnej, wówczas występują w postaci aft i białych bolesnych zmian. fot. Opryszczka na ustach/Adobe Stock, Cherries fot. Opryszczka na ustach/Adobe Stock, uwimages Opryszczka na ustach - diagnostyka Opryszczka wargowa może być czasem mylnie rozpoznana jako półpasiec, aftowe zapalenie jamy ustnej lub ospa. Na ogół jednak w diagnostyce wystarczą lekarzowi typowe objawy prezentowane przez chorego. Aby zdiagnozować opryszczkę, można również wykonać dokładniejsze badania: hodowlę wirusa z pobranego materiału (np. płynu z pęcherzyka) oraz badanie DNA HSV również na podstawie pobranego wymazu z miejsc zmienionych chorobowo. Szybki sposób na opryszczkę - czy istnieje? Wiele osób zastanawia się, jak pozbyć się opryszczki w jeden dzień albo jedną noc. Niestety nie ma lekarstwa, które w magiczny sposób pozwoliłoby zlikwidować opryszczkę na ustach w tak krótkim czasie. Leczenie zmian trwa co najmniej kilka dni, na ogół jednak pęcherze znikają w ciągu 1-3 tygodni. Po pojawieniu się na ustach opryszczki, należy pamiętać o tym, aby nie rozdrapywać, ani nie odrywać strupów. Nie tylko wydłuży to cały proces leczenia, ale może również sprawić przeniesienie opryszczki na inną część ciała, np. okolice nosa. Leczenie opryszczki wargowej Leczenie przebiega objawowo. Na opryszczkę wargową stosuje się głównie maści i kremy przeciwwirusowe z acyklowirem lub tabletki z acyklowirem (5 razy dziennie w dawce 200 mg przez 5-10 dni). W przypadku intensywnego bólu ust można przyjmować leki przeciwbólowe. U osób zarażonych wirusem, u których bardzo często (powyżej 6 razy w roku) dochodzi do opryszczki wargowej, stosuje się dłuższą terapię przeciwwirusową tabletkami. Gdy opryszczka nawraca, acyklowir należy przyjmować przez okres ok. 6 miesięcy. Ważne jest także wzmacnianie odporności- mówi dr n. med. Joanna Sułowicz. Przydatne mogą być również plastry na opryszczkę wargową, które wysuszają zmianę i utrudniają zarażenie innej osoby. Ich zaletą z pewnością jest fakt, że opryszczka wargowa jest mniej widoczna. Domowe sposoby na opryszczkę Jeśli opryszka na ustach pojawia się sporadycznie, można zastosować naturalne metody, który przyspieszają gojenie, łagodzą objawy oraz zapobiegają nawrotom choroby: miód na opryszczkę - badania dowodzą, że zmniejsza objawy choroby i przyspiesza gojenie zmian,[1] czosnek na opryszczkę - czosnek na opryszczkę na ustach można stosować zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie, ma on udowodnione działanie przeciwwirusowe [2], niektórzy polecają przykładanie plastra czosnku do zmiany, unikaj słodyczy - zjadanie nadmiaru cukru powoduje, że opryszczka pojawia się częściej i jej objawy są bardziej nasilone,[3] unikaj pokarmów alergizujących - obciążają układ odpornościowy i mogą sprzyjać rozwojowi opryszczki,[4] wybieraj produkty bogate w lizynę (np. sery, jaja, mleko, ryby) - badania dowodzą, że suplementowanie tego białka zapobiega zachorowaniu i wspomaga leczenie opryszczki wargowej,[5] wybieraj produkty bogate w witaminę C - przyspiesza leczenie opryszczki i wspomaga organizm w walce z wirusami,[6] maść cynkowa - cynk ma udowodnione działanie przyspieszające gojenie się opryszczki, działa wysuszająco i przeciwświądowo,[7] preparaty z witaminą E - stosowane miejscowo przyspieszają gojenie się zmian i łagodzą ból,[8] płukanki do ust z szałwią, rumiankiem albo gotowe mieszanki ziołowe na afty i podrażnienia w jamie ustnej - do płukania ust w przypadku pojawienia się zmian na błonie śluzowej. Czy można całkowicie wyleczyć opryszczkę? Trzeba pamiętać, że nie jest możliwe całkowite pozbycie się wirusa opryszczki wargowej. Wirus opryszczki pozostaje w organizmie człowieka przez całe życie, dlatego nie można raz na zawsze wyleczyć choroby. Patogen jest przeważnie w formie uśpionej, a co pewien czas dochodzi do jego reaktywacji. Na ogół jego obecność nie wiąże się z żadnymi objawami. Czy uzupełnianie niedoborów pomaga w walce z opryszczką na ustach? W piśmiennictwie medycznym brak szczegółowych doniesień informujących, aby niedobór konkretnej witaminy lub mikroelementów był odpowiedzialny za częstsze występowanie opryszczki. Należy jednak pamiętać, że to właśnie witaminy i mikroelementy – zwłaszcza witamina B6, B12, C, D, E, A, cynk i selen – odgrywają kluczowa rolę w walce naszego organizmu z bakteriami i wirusami– wyjaśnia dr n. med. Joanna Sułowicz. Opryszczce na ustach można zapobiegać poprzez zdrową i zrównoważoną dietę, umiejętne radzenie sobie ze stresem oraz ruch na świeżym powietrzu (przy czym nadmierny wysiłek sprzyja nawrotom choroby). Dbanie o siebie poprawia odporność i ogólną kondycję organizmu, a to utrudnia wirusowi opryszczki ujawnienie się. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Źródła: (red.), A. Wiercińska-Drapało (red.), Choroby a zakaźne i pasożytnicze, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2020,R. Nowicki (red.), S. Majewski (red.), Dermatologia i choroby przenoszone drogą płciową, PZWL Wydawnictwo Lekarskie, Warszawa 2019. Czytaj także:Domowe sposoby na opryszczkę - tanie, sprawdzone i ogólnodostępneOpryszczka i koronawirus. Czy COVID-19 może wywołać opryszczkę?Opryszczka narządów płciowych dr n. Sułowiczdermatolog-wenerolog, lekarz medycyny estetycznej Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. W 2004 roku ukończyła Wydział Lekarski Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 2012 roku zdała egzamin specjalizacyjny z zakresu dermatologii i wenerologii oraz uzyskała tytuł doktora nauk medycznych. W 2008 roku ukończyła Podyplomową Szkołę Medycyny Estetycznej Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Jest także członkiem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Aging. W latach 2005-2018 pracowała jako asystent w Klinice i Katedrze Dermatologii w Krakowie, gdzie oprócz leczenia pacjentów prowadziła także działalność naukową oraz zajęcia dydaktyczne ze studentami polskimi i zagranicznymi. Obecnie związana jest z Wojskowym Szpitalem Klinicznym w Krakowie, pracuje też w SCM estetic. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Opryszczkowe zapalenie gardła – ile trwa? Ostre objawy opryszczkowego zapalenia gardła utrzymują się zwykle przez około 5-7 dni, ale całkowite wygojenie nadżerek i owrzodzeń w jamie ustnej, powstałych po pęknięciu pęcherzyków, może trwać nawet 2 tygodnie. Samo wydalanie wirusa z organizmu trwa około 3-4 tygodnie.
Ten tekst przeczytasz w 3 może objawiać się w obrębie jamy ustnej poprzez zmiany w tkankach przyzębia i błony śluzowej, a także zaburzoną funkcję gruczołów ślinowych. Ze względu na upośledzoną odporność u osób chorujących na cukrzycę, istnieje zwiększone ryzyko zakażenia wirusem opryszczki, wystąpienia drożdżycy czy zaniku kości wyrostka zębodołowego. Zgodnie z zaleceniami Międzynarodowej Federacji Cukrzycy, klinicyści powinni raz w roku przeprowadzać wywiad z osobą chorą na cukrzycę w kierunku występowania objawów w obrębie jamy ustnej. Szczególną uwagę należy zwrócić na dziąsła, np. czy nie występuje krwawienie, obrzęk lub ich zaczerwienienie. Diabetycy powinni być zachęcani do regularnego badania i leczenia stomatologicznego. Zmiany w okolicach przyzębia w przebiegu cukrzycy U pacjentów chorych na cukrzycę najczęstszą manifestacją choroby w jamie ustnej są choroby przyzębia. U niektórych diabetyków obserwowane jest np. zapalenie dziąseł lub zapalenie przyzębia. Zmiany w obrębie tkanek przyzębia objawiają się zaczerwienieniem i obrzękiem dziąseł, krwawieniami z dziąseł w następstwie niewielkich urazów. Może dojść również do obluzowania zębów i zwiększenia się szpar między nimi, a także odsłonięcia korzeni zębów. Zaawansowane stadium chorób przyzębia może zwiastować powikłania cukrzycy, takie jak nefropatia, udar mózgu, przemijający napad niedokrwienia mózgu, dławica piersiowa, zawał serca i niewydolność serca. U pacjentów ze źle kontrolowaną cukrzycą występuje również większa utrata przyczepu łącznotkankowego w porównaniu do pacjentów zdrowych lub z dobrze kontrolowaną chorobą. Ryzyko zmian w obrębie błon śluzowych jamy ustnej U osób zdrowych błona śluzowa jamy ustnej chroniona jest przez odpowiednią ilość i jakość śliny, która zapewnia nawilżenie, oczyszczenie i buforowanie pH, a także jest źródłem białek przeciwbakteryjnych oraz powoduje agregację i eliminację bakterii. Dzięki temu tkanki miękkie jamy ustnej są odporne na uszkodzenia oraz drobnoustroje. Tymczasem cukrzyca negatywnie wpływa na czynność gruczołów ślinowych i układ immunologiczny, dlatego istnieje zwiększone ryzyko zmian w obrębie błon śluzowych. W przebiegu cukrzycy u niektórych chorych obserwuje się zanik błony śluzowej lub zapalenie błony śluzowej. W jamie ustnej chorych na cukrzycę niekiedy dochodzi również do niezapalnego powiększenia ślinianek przyusznych. Zaburzenie to występuje częściej u pacjentów ze źle kontrolowaną chorobą. Ponadto chorzy mogą doświadczać uczucia suchości błony śluzowej jamy ustnej, co wiąże się ze zmniejszeniem ilości wydzielanej śliny. Zapalenie języka w przebiegu cukrzycy U osób chorych na cukrzycę niejednokrotnie dochodzi również do zmian w obrębie języka. Obserwowany jest całkowity lub ogniskowy zanik brodawek językowych (zanikowe zapalenie języka), dający wygląd wygładzonej powierzchni języka. Niekiedy dochodzi również do romboidalnego zapalenia języka, który charakteryzuje się zanikiem brodawek językowych w obszarze umiejscowionym w tylnej części grzbietowej powierzchni języka, która jest wówczas płaska i gładka, ale może również dochodzić do zagłębień. U chorych na cukrzycę może również występować język geograficzny, czyli wędrujące zapalenie języka. Obserwowany jest ogniskowy zanik brodawek językowych, które przybierają nieregularny kształt z białymi lub żółtawymi uniesieniami, które z czasem migrują. Objaw ten często wiąże się z bólem, świądem, pieczeniem błony śluzowej. Zwiększone ryzyko rozwoju drożdżycy Zbyt mała ilość śliny oraz zaburzenia układu immunologicznego u cukrzyków znacznie zwiększają ryzyko rozwoju drożdżycy (kandydozy) jamy ustnej. Diabetycy często są nosicielami grzybów z rodzaju Candida. Z badań naukowców wynika, że drożdżyca rozwija się wskutek zmniejszonej ilości immunoglobulin przeciwgrzybiczych w ślinie, a także wskutek zwiększonego stężenia glukozy w ślinie, co sprzyja rozwojowi grzybów. Drożdżyca u chorych na cukrzycę może przyjmować różne postacie. Jedną z nich jest stomatopatia protetyczna, do której dochodzi wskutek zakażenia przez grzyby porowatej akrylowej struktury protezy. U pacjentów obserwuje się rozlane zaczerwienienie błony śluzowej pod protezami górnych zębów. Ten rodzaj zakażenia najczęściej objawia się uczuciem pieczenia, chociaż u niektórych chorych objawy nie występują. Inne postacie zakażenia to ostra rzekomobłoniasta postać drożdżycy czy zapalenie kątów ust. Liszaj płaski jamy ustnej manifestacją cukrzycy Liszaj płaski to przewlekła niezakaźna, swędząca choroba skóry i błon śluzowych, która również może być objawem cukrzycy. Manifestuje się występowaniem plamistych białych zmian na powierzchni zaczerwienionej błony śluzowej. U chorych na cukrzycę obserwuje się również liszajowate reakcje polekowe występujące w obrębie błon śluzowych. Zmiany te to niepożądane działanie leków przepisywanych często chorym na cukrzycę, np. leków hipoglikemizujących czy hipotensyjnych. Liszaj płaski oraz liszajowate reakcje polekowe mogą wywołać objawy takie jak ból, uczucie pieczenia, nadwrażliwość na kwaśne pokarmy. Wiążą się one również z ryzykiem dysplazji i transformacji nowotworowej. Źródła: B. K. Gandara, T. H. Morton Jr., „Objawy cukrzycy w jamie ustnej występujące poza przyzębiem: podstawowe informacje dla personelu medycznego” w Diabetologia po Dyplomie, Tom 9 nr 1, 2012, str. 31-37 W. Leśniak, A. Doboszyńska, „Objawy stomatologiczne chorób ogólnych” w Wybrane Problemy Kliniczne, Via Medica, 2014 Przeczytaj także: Owrzodzenia w jamie ustnej a choroby reumatoidalne Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Chirurgia Plastyczna i Oparzenia”: Trudno gojące się owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej u pacjenta po przeszczepieniu nerki allogenicznej. Opis przypadku. Retrospekcja
Lokalizacja wirusa w jamie ustnej. Opryszczka jamy ustnej może wystąpić w takich obszarach: Na wewnętrznej stronie warg. Po wewnętrznej stronie wargi odczuwa się swędzenie, pojawia się zaczerwienienie. Po kilku dniach pojawiają się bąbelki z płynem. Kiedy pękają, powstaje wrzód, który po dniu jest ciągnięty przez brązową
Co to jest opryszczka i jakie są jej przyczyny? Opryszczkę nazwano pospolitą, ponieważ jest to bardzo częste zakażenie wirusowe u ludzi. Zmiany mogą wywołać dwa blisko ze sobą spokrewnione wirusy: HSV-1 i HSV-2 (skrót od Herpes simplex virus). Pierwszy z wirusów zwykle powoduje opryszczkę w górnej części ciała (wargi i jama ustna), drugi głównie na narządach płciowych, ale zdarza się, też odwrotnie. Zmiany niezależnie od umiejscowienia oraz typu wirusa praktycznie nie różnią się wyglądem. Okres wylęgania opryszczki wynosi od 1 do 26 dni, zwykle 6–8 dni. Wirus opryszczki typu 1 (HSV-1) przenosi się z wydzieliną pęcherzykową, śliną oraz przez bezpośredni kontakt z błonami śluzowymi i skórą, np. przy pocałunkach, czasami przez picie z jednego naczynia, wspólne sztućce, maszynki do golenia czy ręczniki. Najbardziej zaraźliwy jest płyn z pęcherzyków. Oznacza, to że najłatwiej jest się zarazić przez kontakt z pęcherzykami. Ślina osoby zakażonej w czasie objawów opryszczki oraz od czasu do czasu także przy braku objawów, zawiera znacznie mniejsze ilości (100–1000 razy mniej) wirusa opryszczki. Do zakażeń dochodzi zatem zwykle od osób z objawami opryszczki, choć możliwe są od osób bez objawów. Wirus szybko ginie w temperaturze pokojowej oraz po wyschnięciu, dlatego przenoszenie się opryszczki przez przedmioty lub drogą kropelkową należy do rzadkości. Do zakażenia pierwotnego (pierwszego w życiu) dochodzi najczęściej we wczesnym dzieciństwie, jednak opryszczką można zakazić się w każdym wieku. Odsetek dorosłych zakażonych HSV-1 przekracza 90%. Z kolei wirus HSV-2 wywołuje najczęściej zakażenie okolic narządów płciowych i przekazywany jest najczęściej drogą kontaktów seksualnych. Zakażeniu ulegają zwykle osoby dorosłe. Wspólną cechą wirusów opryszczki jest rozwój zakażenia latentnego, czyli trwającego całe życie osoby zakażonej. Większość ludzi zakaża się HSV-1 w dzieciństwie. Do zakażeń HSV-2 dochodzi zwykle po rozpoczęciu życia seksualnego. Kto raz zaraził się opryszczką, będzie już zawsze miał w swoim organizmie wirusa opryszczki i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Dzieje się tak, ponieważ po zakażeniu wirusy opryszczki pozostają w organizmie na stałe. Przebywają w stanie „uśpienia” w komórkach zwojów nerwowych i mogą się okresowo uczynniać, zwykle pod wpływem czynników, takich jak infekcja, osłabienie, stres, niedożywienie, miesiączka, wychłodzenie lub działanie promieni słonecznych (opalanie). Jest to opryszczka nawrotowa, zwykle o łagodniejszym przebiegu od zakażenia pierwotnego. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Jak często występuje opryszczka? Zakażenia wirusami opryszczki są szeroko rozpowszechnione wśród ludzi. Badania serologiczne wskazują, że przeważająca większość dorosłych (do 90%) jest zakażona wirusem HSV-1, a u około co dziesiątego dorosłego występuje zakażenie HSV-2. Mimo częstych kontaktów ze śliną i błonami śluzowymi, np. przy pocałunkach, nie wszyscy ulegają zakażeniu i tylko około połowy zakażonych osób cierpi potem na nawroty opryszczki wargowej – zakażenia są często bezobjawowe. W Polsce odsetek osób z zakażeniem objawowym HSV-1, czyli nawracającą opryszczką, szacowany jest na 60% populacji. Wiele czynników, takich jak: działanie światła słonecznego lub promieniowanie ultrafioletowe (UV), zakażenia górnych dróg oddechowych, gorączka, przemęczenie, urazy, zabiegi stomatologiczne, miesiączka, stosowanie glikokortykosteroidów, operacje chirurgiczne czy stres psychiczny sprzyjają nawrotom opryszczki. Częsta, nawrotowa opryszczka zdarza się u osób z prawidłową odpornością. Nawroty opryszczki wargowej mogą występować co kilka dni, a także w odstępie tygodni, miesięcy lub lat. U zdrowych osób obserwuje się tendencję do coraz rzadszego i łagodniejszego występowania nawrotów opryszczki wraz z upływem czasu. Jak się objawia opryszczka? W miejscu wtargnięcia wirusa, co zwykle następuje przez błonę śluzową, rzadziej przez uszkodzoną skórę, osoba zakażona odczuwa przeczulicę, świąd i pieczenie. Po około 2–3 dniach pojawiają się w zajętej okolicy drobne, bolesne pęcherzyki zapalne wypełnione przeźroczystym płynem, które pękają i pozostawiają bolesne owrzodzenia oraz nadżerki. Zmiany goją się samoistnie, zwykle nie zostawiając śladów. U osób z zakażeniem pierwotnym objawy utrzymują się przez kilka tygodni, w nawrotowym krócej, zwykle przez 10–12 dni. W zależności od umiejscowienia, zakażenia wirusami opryszczki mogą przybierać może różne postacie. Zakażenie HSV-1 zwykle przebiega jako: Opryszczka wargowa. Jest to najczęstsza postać nawrotowa, zwykle o łagodnym przebiegu bez towarzyszących objawów ogólnych. W okolicy ust zwykle w kąciku, na pograniczu błony śluzowej i skóry występują nieliczne skupiska, bolesnych pęcherzyków zapalnych. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej (gingivostomatitis) to zwykle postać pierwotnego zakażenia HSV-1. Pęcherzyki powstają na błonie śluzowej jamy ustnej, po ich pęknięciu tworzą się bolesne nadżerki. Przebieg jest cięższy niż opryszczki wargowej. Występują objawy ogólne: gorączka i złe samopoczucie. Zanokcica opryszczkowa i opryszczka skóry. Zanokcica opryszczkowa jest zakażeniem wału paznokciowego wywołanym przez wirusy opryszczki zwykłej. Zmiany są bolesne i ograniczają się do palców rąk. Zanokcica wywołana przez wirusa HSV-1 często występuje u pracowników ochrony zdrowia, którzy mają kontakt z pacjentami zakażonymi opryszczką – dotyczy np. stomatologów narażonych na kontakt z wydzielinami z jamy ustnej. Podobne zmiany mogą być związane z zakażeniem wirusem HSV-2: występują wówczas wśród dorosłych najczęściej w wieku 20–30 lat po dotykaniu okolic narządów płciowych osób zakażonych wirusem HSV2. Zmiany opryszczkowe mogą także występować w innych okolicach skóry, tzw. opryszczka zapaśników (herpes gladiatorum). Zapalenie spojówek i rogówki (keratitis herpetica, keratitis dendritica) to groźna postać opryszczki, która może doprowadzić do utraty wzroku ze względu na zmętnienie rogówki. Opryszczkowe zapalenie mózgu to choroba bardzo groźna, ale rzadka. Szacowana roczna zapadalność wynosi około 1 na 500 000 osób. Chorują najczęściej dzieci i młodzi ludzie poniżej 20 lat, zwykle w przebiegu zakażenia pierwotnego, oraz dorośli po 50. roku życia, w przebiegu reaktywacji zakażenia. Typowe objawy to: zaburzenia świadomości, zmiany zachowania, gorączka, zaburzenia mowy, niezborność, napady drgawek, niedowłady i porażenia nerwów czaszkowych (objawy ogniskowe). U części chorych występuje obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Śmiertelność chorych nieleczonych sięga 70%. Leczenie acyklowirem zmniejsza śmiertelność do 10–20%. Zapalenie mózgu pozostawia trwałe następstwa (porażenia i inne deficyty neurologiczne) u większości dorosłych chorych. Zakażenia narządowe – np. zapalenie przełyku, zapalenie wątroby, czy opryszczka uogólniona występują najczęściej występuje u pacjentów ze zmniejszoną odpornością, w tym po chemioterapii, otrzymujących leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządów czy w przebiegu AIDS, rzadko u osób z prawidłową odpornością. W zaburzeniach odporności przebieg zakażenia HSV jest ciężki, a rokowanie poważne. Zakażenie wirusem opryszczki płciowej (HSV-2) najczęściej przebiega, jako: Opryszczka narządów płciowych: jest prawdopodobnie najczęstszym zakażeniem przenoszonym drogą płciową. Co ważne, większość zakażonych HSV-2 nie zdaje sobie sprawy, że są zakażeni, gdyż przebieg może być skąpoobjawowy, bez typowych pęcherzyków lub zupełnie bezobjawowy. Nawet bez leczenia z czasem objawy stają się coraz łagodniejsze, a nawroty coraz rzadsze. Typowe zmiany towarzyszące zakażeniu narządów płciowych przez HSV-1 lub HSV-2 to zgrupowane zapalne grudki i pęcherzyki na zewnętrznej powierzchni genitaliów, które przypominają opryszczkę na wargach. Zmiany pojawiają się zazwyczaj po 4–7 dniach po kontakcie seksualnym z osobą zakażoną HSV-2 lub HSV-1. Nawroty opryszczki narządów płciowych wywołanej przez HSV-1 są około 6 razy rzadsze niż wywołanej przez HSV-2. Nawrotom opryszczki płciowej często towarzyszy ból, świąd i pieczenie. Ponadto objawy ogólne gorączka, bóle głowy, bóle mięśni, obrzęk i powiększone węzły chłonne pachwinowe oraz złe samopoczucie. Opryszczkowe zapalenie odbytnicy (zapalenie odbytu i odbytnicy) jest u obu płci następstwem stosunków analnych. Zmiany u mężczyzn: występują na żołędzi prącia, napletku, lub na innych częściach okolicy narządów płciowych, w pachwinach, na pośladkach, udach lub wokół odbytu. Z penisa może wyciekać wydzielina. Oddawanie moczu może być utrudnione lub sprawiać ból. Zmiany u kobiet pojawiają się wargach sromowych, łechtaczce lub innych częściach sromu, na pośladkach lub wokół odbytu. Może występować wydzielina z pochwy. Kobiety często skarżą się na bolesne oddawanie moczu oraz tkliwość szyjki macicy przy stosunku. Po 2–3 tygodniach, zmiany przekształcają się w owrzodzenia i nadżerki, czasami pokryte strupem, a potem stopniowo ustępują. W rzadkich przypadkach zajęcie okolicy krzyżowej rdzenia kręgowego może spowodować ostre zatrzymanie moczu oraz objawy zapalenia rdzenia i korzonków nerwowych: ból, utratę lub zaburzenia czucia (parestezje) i wysypki, zwane zespołem Elsberga. Opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu to najpoważniejsza, ale bardzo rzadka postać zakażenia wirusem HSV-2 o dużej śmiertelności. Przebiega podobnie jak zapalenie mózgu wywołane przez HSV-1. Co robić w razie wystąpienia objawów opryszczki? Łagodne, mało nasilone, miejscowe zmiany wywoływane przez wirusy opryszczki występują tak często, że są powszechnie znane, bagatelizowane i rzadko bywają przyczyną zgłaszania się do lekarza. Zgłosić się do lekarza powinni chorzy z rozległymi zmianami, opryszczką z towarzyszącymi objawami ogólnymi (np. gorączka, bóle mięśni, uczucie rozbicia, złe samopoczucie) oraz współistniejącymi czynnikami ryzyka, np. pacjenci z ciężkimi chorobami skóry, upośledzoną odpornością, leczeni glikokortykosteroidami, chorzy w trakcie chemioterapii nowotworów lub po radioterapii. Pilnego zgłoszenia się do lekarza wymagają chorzy z objawami neurologicznymi, takimi jak: sztywność karku, zaburzenia świadomości czy objawy ogniskowe, a także zmianami w obrębie narządu wzroku. Leczenia wymaga też opryszczka okolic płciowych. Szybkie zgłoszenie się do lekarza jest ważne ze względu na znacznie większą skuteczność leczenia przeciwwirusowego, które zostanie zastosowane na początku zakażenia w porównaniu z leczeniem zastosowanym później. Jak lekarz stawia diagnozę opryszczki? Wygląd zmian opryszczkowych jest na tyle charakterystyczny, że umożliwia ustalenie rozpoznania na podstawie samego badania lekarskiego. Zakażenia narządowe lub ciężki przebieg choroby wymagają zwykle hospitalizacji oraz wykonania badań dodatkowych. Zakażenie wirusami opryszczki można potwierdzić za pomocą badań serologicznych, które wykrywają swoiste przeciwciała, badań PCR, które wykrywają geny wirusów lub hodowli wirusów na kulturach tkankowych. Jakie są sposoby leczenia opryszczki? Miejscowe zmiany o niewielkim nasileniu niekiedy nie wymagają leczenia. Można miejscowo stosować leki przeciwwirusowe: acyklowir, denotywir, dokozanol lub tromantadynę, a także środki łagodzące objawy i wysuszające, np. pastę cynkową. W cięższych postaciach zakażeń opryszczkowych podaje się ogólnoustrojowo (doustnie lub dożylnie) acyklowir – lek przeciwwirusowy który hamuje replikację wirusów HSV. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie opryszczki? Jeżeli ktoś zaraził się wirusem opryszczki (HSV-1 lub HSV-2), już zawsze ten wirus będzie się znajdował w jego organizmie i okresowo będzie go wydalał w ślinie lub wydzielinach płciowych. Z czasem lub pod wpływem długotrwałego leczenia przeciwwirusowego nawroty opryszczki będą coraz łagodniejsze i coraz rzadsze, niemniej nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zakażenia HSV. Leki przeciwwirusowe nie niszczą wirusa, hamują tylko jego replikację (mnożenie się). Co trzeba robić po zakończeniu leczenia opryszczki? Po przebyciu pierwotnego zakażenia wirusem opryszczki warto pamiętać o częstych nawrotach zakażenia (ok. połowy zakażonych) i przygotować się na jego wystąpienie. Dlatego chorzy z opryszczką płciową powinni dysponować lekiem przeciwwirusowym, który będzie można zastosować od pierwszych dni reaktywacji zakażenia, a pacjenci po przebyciu zapalenia rogówki powinni pozostawać pod kontrolą okulisty.
1. Przyczyny opryszczki na ustach. Wirus opryszczki ujawnia się najczęściej wtedy, kiedy nasz organizm jest osłabiony. Na spadek odporności wpływają takie czynniki jak przemęczenie czy długotrwały stres, wyziębienie lub przegrzanie organizmu. U kobiet opryszczka na wargach może pojawić się przed miesiączką, w jej trakcie lub po
Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Opryszczka na ustach – przyczyny i leczenie Opryszczka na ustach – przyczyny i leczenie Opryszczka na ustach nie wiąże się tylko z defektem kosmetycznym, ale również z dyskomfortem oraz dolegliwościami bólowymi. Co przyczynia się do jej powstawania oraz jak leczyć opryszczkę? Podpowiadamy. Spis treściCzym jest opryszczka na ustach?Przyczyny opryszczki na ustachJak objawia się opryszczka na ustach?Czy opryszczka na ustach jest zaraźliwa?Leczenie opryszczki na ustachDomowe sposoby na opryszczkęMiesiączka a opryszczka Czym jest opryszczka na ustach? Opryszczka na ustach jest chorobą zakaźną, którą wywołuje wirus HSV1 i HSV2. Często spotkać się można z jej wymiennymi nazwami tj. skwarka, zimno na ustach, febra,a także opryszczka zwykła. Należy zaznaczyć, że nie uaktywnia się ona w sposób regularny. Wirus może być przez lata uśpiony i czekać na odpowiedni moment, żeby się ujawnić. Wirus opryszczki nie jest leczony i nie ma sposobu na pozbycie się go z organizmu. Często zdarza się, że opryszczka lokalizuje się na czerwieni wargowej. Nie jest to jednak jej jedyne miejsce. Może pojawić się również na skórze wokół ust oraz obejmować nos i dziurki w nosie. Przyczyny opryszczki na ustach Opryszczkę na ustach powoduje obecność wirusa opryszczki HSV1 lub wirusa opryszczki HSV2. Ten pierwszy powoduje opryszczkę w jamie ustnej, nosie oraz opryszczkę narządów płciowych. Z kolei ten drugi przyczynia się w głównej mierze do opryszczki narządów płciowych. Opryszka często ujawnia się w momencie gdy: odporność organizmu jest mniejsza występuje miesiączka jesteśmy zmęczeni i zestresowani zmarzniemy przebywamy na silnym wietrze odwiedzamy solarium długo eksponujemy skórę na działanie promieni UV dotyczy nas anemia oraz niedobory witaminowe Jak objawia się opryszczka na ustach? Opryszczka wargowa objawia się skupiskiem krost oraz owrzodzeń lub też bolesnymi pęcherzykami. Należy zaznaczyć, że powstaje ona w sposób nagły. Początkowo delikatna skóra na ustach staje się zaczerwieniona, napięta oraz odczuwalne jest uczucie jednoczesnego swędzenia i pieczenia. Następnie dochodzi do powstawania niewielkich rozmiarem pęcherzyków, które wypełnione są treścią surowiczą. W tym momencie można zarazić inną osobę. Czas trwania opryszczki wynosi zwykle 7-10 dni, podczas których dochodzi do wysychania pęcherzyków, a także tworzenia się strupka. Warto aby strupek odpadł samodzielnie, żeby uniknąć zakażenia bakteryjnego oraz nieestetycznej blizny. Opryszczka często posiada charakter łagodny, bez występowania tzw. ogólnych symptomów jak np: gorączka, bóle mięśni czy ogólne osłabienie organizmu. Czy opryszczka na ustach jest zaraźliwa? Tak opryszczką można się zarazić, przede wszystkim poprzez kontakt z płynem surowiczym występującym w pęcherzykach. Należy nadmienić, że wirus opryszczki występuje w ślinie chorego, w związku z tym do zarażenia może dojść na skutek bezpośredniego kontaktu z nią, a więc np. przez pocałunek, korzystanie ze wspólnych ręczników, kubków, talerzy. W momencie zarażenia dochodzi do wniknięcia wirusa w błonę śluzową do naczyń krwionośnych wywołując tam stan zapalny. Wirus opryszczki kumuluje się w postaci pęcherzyków przez 6 dni po czym układ immunologiczny reaguje na niego. Pęcherzyki zaczynają pękać, a skóra zaczyna się goić. Leczenie opryszczki na ustach Eliminacja wirusa opryszczki z organizmu niestety nie jest możliwa. W związku z tym na objawy choroby stosuje się zarówno maści z antybiotykiem jak i leki przeciwwiursowe. W sytuacji kiedy dokuczają silne dolegliwości bólowe zalecane są leki znieczulające o działaniu miejscowym. Domowe sposoby na opryszczkę Gdy dotyczy nas problem opryszczki można skorzystać również domowych sposobów jej pozbycia się. Należy do nich olejek z drzewa herbacianego stosowany miejscowo na zmiany aspiryna w połączeniu z odrobiną wody czosnek (smarowanie zmian) okłady z melisy aloes szałwia rumianek mięta Miesiączka a opryszczka Należy nadmienić, że zmiany hormonalne jakie zachodzą w organizmie kobiety podczas miesiączki mogą aktywować w pewien sposób wirusa opryszczki. W związku z tym tuż przed pojawieniem się miesiączki (kilka dni) szczególną uwagę należy zwrócić na higienę dłoni oraz twarzy, szczególnie miejsc w obrębie ust. Olej z czarnuszki w kapsułkach 100% naturalny Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) jest naturalną substancją znaną od tysiącleci ze swoich właściwości. Wykorzystywana jest przy zmienionej chorobowo skórze. Działa antygrzybicznie, przeciwwirusowo, antyalergicznie, przeciwwrzodowo, ... Zobacz tutaj ... Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy Page load link Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że opryszczka jamy ustnej może ulec poprawie w ciągu 1–2 tygodni bez leczenia, a badanie nie obejmowało grupy, która nie była leczona. Co więcej, nie wiadomo, czy potencjalne właściwości lecznicze są unikalne dla miodu kanuka, czy taki sam efekt można byłoby otrzymać, stosując każdy Opryszczka jamy ustnej – jakie są objawy i metody leczenia opryszczkowego zapalenia jamy ustnej 1 sierpnia 2016 leczenie opryszczkiopryszczka Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej najczęściej występuje u małych dzieci do piątego roku życia. Wirus opryszczki w jamie ustnej objawia się silnym bólem, bardzo mocno dokuczającym maluchom i może prowadzić do wielu niebezpiecznych dla zdrowia dzieci konsekwencji. Opryszczka w jamie ustnej przybiera postać bardzo zbliżoną do opryszczki wargowej. Na zaatakowanej błonie śluzowej jamy ustnej pojawia się pęcherz, który może być wypełniony płynem surowiczym lub ropą. Często dochodzi do rozwoju opryszczkowego zapalenia dziąseł, które dla maluchów jest równie bolesne. Co jeszcze warto wiedzieć o tej chorobie, a przede wszystkim, jak powinno przebiegać leczenie opryszczki w jamie ustnej? Objawy opryszczki w jamie ustnej Opryszczkę jamy ustnej, podobnie jak inne rodzaje tej choroby, wywołuje wirus HSV typu pierwszego. Do zakażenia nim dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą lub jej rzeczami osobistymi. W przypadku dzieci do zakażenia może dojść także na skutek używania tych samych zabawek, którymi wcześniej bawiło się chore dziecko. Opryszczka jamy ustnej może występować w postaci opryszczki dziąseł lub gardła i najczęściej jest rezultatem zakażenia pierwotną wersją wirusa opryszczki. Do samego momentu zakażania zazwyczaj dochodzi pomiędzy szóstym miesiącem a piątym rokiem życia dziecka. Pierwsze objawy opryszczki pojawiają się nagle, zazwyczaj już po upływie 3 do 6 dni. Objawami opryszczki jamy ustnej są: bóle mięśni, ogólne złe samopoczucie, podwyższona temperatura, zmniejszenie bądź całkowita utrata apetytu. Opryszczka w jamie ustnej u dziecka objawia się też nadmiernym ślinieniem i obrzmieniem błony śluzowej jamy ustnej, nieprzyjemnym zapachem z ust, pojawieniem się licznych pęcherzyków, które mogą być zlokalizowane w różnych miejscach – na dziąsłach, gardle, wewnętrznej stronie policzków, języku, podniebieniu. Niekiedy opryszczka w jamie ustnej u dzieci ma na tyle silny przebieg, że może skutkować rozwinięciem się poważnej infekcji. Objawy opryszczkowego zapalanie jamy ustnej wymagają szybkiej reakcji i wdrożenia procesu leczenia, ponieważ mogą doprowadzić do licznych powikłań. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej – leczenie Leczenie opryszczki w jamie ustnej wymaga zastosowania leków przeciwwirusowych, które skrócą czas trwania choroby oraz leków przeciwbólowych łagodzących nieprzyjemne objawy. W przypadku opryszczki na dziąsłach leczenie w dużej mierze polega na dokładnym smarowaniu chorych obszarów maściami lub płynami, które złagodzą bolesne objawy. Przeciwbólowe leki na opryszczkę jamy ustnej dla małych dzieci mogą występować w postaci czopków lub syropów, co ułatwia ich podawanie. Podczas leczenia opryszczki jamy ustnej należy zadbać o odpowiednią dietę dzieci, opartą na w dużej mierze na substancjach płynnych, papkach i przecierach ułatwiających maluchom przełykanie. Najlepiej, aby wszystkie posiłki były zupełnie pozbawione ostrych i kwaśnych przypraw, które mogłyby dodatkowo podrażniać chore miejsca i spowalniać proces ich gojenia. Opryszczka jamy ustnej – możliwe powikłania Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej u dzieci wymaga szybkiego podjęcia leczenia, ponieważ może prowadzić do wystąpienia wielu groźnych dla zdrowia powikłań. Konsultację medyczną trzeba odbyć tuż po wystąpieniu u dziecka pierwszych objawów świadczących o rozwoju choroby. Towarzyszący im ból, a także pojawiające się na dalszych etapach choroby pęcherzyki i owrzodzenia różnych obszarów jamy ustnej, znacznie utrudniają dziecku przełykanie. To, w połączeniu z podwyższoną temperaturą, w krótkim czasie może doprowadzić do niebezpiecznego odwodnienia dziecka. Poza tym poprzez wykazywanie przez dzieci naturalnej tendencji do wkładania rączek do buzi, infekcja może zostać przeniesiona do oczu malucha i w ten sposób doprowadzić do zapalenia rogówki oka, a w konsekwencji nawet do utraty wzroku. Comments comments Opublikowane przez . Data publikacji: 01 sierpnia 2016 Opryszczka w ciąży – czym się charakteryzuje? Opryszczka wirusowa może atakować błonę śluzową jamy ustnej lub narządów płciowych. Do zakażenia wirusem dochodzi tzw. drogą kropelkową, czyli przez: dotykanie tych samych przedmiotów co osoba zakażona, współżycie lub inne czynności seksualne. Opryszczka w jamie ustnej jest bardzo bolesna, dlatego lekarz przepisuje dziecku przede wszystkim leki łagodzące ból. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej u dzieci powodowane jest przez wirus opryszczki. Jak długo trwa opryszczka w jamie ustnej dziecka? Jakie są objawy wirusowego opryszczkowego zapalenia jamy ustnej i jakie jest leczenie opryszczki w jamie ustnej? Przyczyną opryszczkowego zapalenia jamy ustnej u dzieci jest wirus opryszczki (Herpes simplex). Wywołuje on nawracające wykwity pęcherzykowe na wargach. Chorują prawie wyłącznie dzieci między pierwszym a piątym rokiem życia. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej trwa od 8 do 14 dni. W tym czasie dziecku nie wolno chodzić do przedszkola czy szkoły. Nie powinno również stykać się z osobami o obniżonej odporności organizmu (noworodki, niemowlęta, kobiety w ciąży, ludzie starsi). Zakażenie pierwotne wirusem opryszczki u dzieci może przebiegać bezobjawowo lub pod postacią zapalenia jamy ustnej. Źródłem zakażenia może być zarówno osoba chora jak i bezobjawowy nosiciel. Przeniesienie choroby jest możliwe przez kontakt bezpośredni, tj. przez ślinę (np. w wyniku całowania) lub pośredni, tj. przez kontakt z przedmiotami, które są zanieczyszczone śliną osoby będącej nosicielem wirusa. Wirusy opryszczki (Herpes simplex) zagnieżdżają się w komórkach nerwowych, by po latach, w stanach obniżonej odporności organizmu, np. w czasie gorączki, miesiączki, w stanach stresu, a także po intensywnym nasłonecznieniu aktywować się. Okres wylęgania trwa od 4 do 6 dni. Przeczytaj: Opryszczka u dzieci: wirusowa choroba skóry i błon śluzowych Opryszczka w ciąży - co robić? Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej - objawy Przy opryszczkowym zapaleniu jamy ustnej początkowo dziecko gorączkuje (gorączka może być bardzo wysoka) i źle się czuje. Na całej powierzchni błony śluzowej jamy ustnej (języka, policzków, dziąseł, podniebienia i gardła) tworzą się pęcherzyki wypełnione białawym płynem, a okoliczne tkanki są mocno zaczerwienione. Dziecko wyraźnie się ślini, a z jego ust można wyczuć nieprzyjemny (określany jako gnilny) zapach. Przeczytaj także: Prawdy i mity na temat opryszczki Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej - leczenie Zmiany w jamie ustnej są bardzo bolesne - dlatego lekarz przepisuje dziecku przede wszystkim leki łagodzące ból, którymi trzeba pędzlować zmiany w jamie ustnej, zwłaszcza przed posiłkami. W przypadku dużej ilości wykwitów dziecko otrzyma dodatkowe leki przeciwbólowe w postaci czopków lub syropu. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej - opieka nad dzieckiem Dieta dziecka powinna być płynna lub papkowata, porcje niewielkie, posiłki nigdy gorące - co najwyżej letnie. Nie należy dziecku podawać potraw kwaśnych ani ostro przyprawionych, a także napojów gazowanych. Ponieważ czasie choroby dziecko nie może myć zębów, podawaj mu kilka razy dziennie zimną, czystą wodę do przepłukania ust. Przeczytaj: Matka ostrzega: "Wirus opryszczki o mało nie zabił mojego dziecka" Choroby wieku dziecięcego. Czy rozpoznasz je po objawach? Pytanie 1 z 10 Powiększenie oraz obrzęk ślinianki przyusznej, wysoka gorączka, złe samopoczucie, ból podczas jedzenia i picia to jedne z najczęstszych objawów: zapalenia gardła zapalenia ucha świnki grypy Niemowlęta i noworodki wymagają hospitalizacji. Na miejscu podawane są im środki przeciwwirusowe, które hamują jego namnażanie. U starszych dzieci leczenie jest łatwiejsze i szybsze. Jeżeli opryszczka ogranicza się wyłącznie do nieestetycznego wyglądu i lekkiej bolesności, można leczyć ją za pomocą miejscowo aplikowanych maści.

Najczęstsze dolegliwości błony śluzowej jamy ustnej dotyczące dzieci i młodzieży do 20. roku życia są związane z pojawieniem się nadżerek lub owrzodzeń. Wykwity te stanowią bezpośrednią przyczynę silnych dolegliwości bólowych w jamie ustnej, przez co utrudniają przyjmowanie pokarmów, mowę, koncentrację i przeprowadzanie czynności higienicznych, a więc mają znaczący negatywny wpływ na codzienne funkcjonowanie. Trafne rozpoznanie wymaga od lekarza praktyka aktualnej wiedzy z zakresu etiopatogenezy wielu chorób o podobnych objawach klinicznych. Jedno z opublikowanych badań jako główne przyczyny występowania nadżerek lub owrzodzeń w jamie ustnej wymienia infekcję wirusem opryszczki (opryszczkowe zapalenie jamy ustnej lub opryszczka nawracająca) oraz afty nawracające (recurrent aphthous stomatitis – RAS). Zmiany te nie powinny być jednak mylone z białymi lub biało-czerwonymi wykwitami występującymi w jamie ustnej u dzieci w wyniku infekcji grzybiczej, często określanymi mianem pleśniawek. Leczenie ich u dzieci ogólnie zdrowych przeważnie polega na terapii przeciwgrzybiczej, wdrożeniu higieny jamy ustnej i właściwej diecie wspartej zastosowaniem probiotyków. POLECAMY Infekcje wirusowe Wśród wirusów wywołujących zmiany w jamie ustnej Herpes simplex zajmuje szczególne miejsce, gdyż zakażenie nim stanowi jedną z najpowszechniejszych infekcji występujących wśród populacji ludzkiej. Przeważnie do infekcji wirusowej dochodzi już we wczesnym dzieciństwie, ok. pierwszego–szóstego roku życia. Są za nią odpowiedzialne wirusy opryszczki HSV-1 lub HSV-2, z licznymi podtypami serologicznymi. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej W wyniku pierwotnego kontaktu z konkretnym typem wirusa dochodzi do pojawienia się objawów ostrej choroby wirusowej (objawy pseudogrypowe), czyli w tym przypadku opryszczkowego zapalenia jamy ustnej. Początkowo przebiega ono z wysoką temperaturą, złym samopoczuciem, bólami mięśniowymi, powiększeniem węzłów chłonnych, a dopiero po dwóch–trzech dniach pojawiają się wykwity miejscowe w jamie ustnej w postaci licznych pęcherzyków (wykwity pierwotne). Pęcherzyki te szybko pękają, przekształcając się w nadżerki (wykwity wtórne). Zapalnie zmieniona jest cała błona śluzowa jamy ustnej, warg, dziąseł, podniebienia, a na języku występuje szary nalot. Po dwóch–trzech tygodniach choroba ustępuje. Najpierw cofają się objawy ogólne, a następnie miejscowe w jamie ustnej. Wirusy te posiadają właściwości neurotropowe i pozostają w zwojach czuciowych nerwu trójdzielnego. W przypadku ekspozycji na inny podtyp serologiczny wirusa opryszczki wszystkie wymienione objawy mogą wystąpić ponownie. Historycznie taką powtórną infekcję określano jako aftowe zapalenie jamy ustnej. Opryszczka nawracająca Choroba ta powstaje w wyniku aktywacji infekcji wirusami bytującymi już w zwojach nerwowych w wyniku spadku odporności gospodarza. Może on zostać wywołany nasłonecznieniem lub wyziębieniem, stresem, przemęczeniem, a także współistnieniem innych chorób. Zmiany dotyczą przeważnie wargi dolnej lub górnej na granicy czerwieni warg i części skórnej warg, w okolicy kątów ust. Pojawienie się pęcherzyków (wykwit pierwotny) poprzedza wystąpienie objawów prodromalnych: pieczenie, tkliwość, ból, napięcie, mrowienie. Zejściem wykwitu pierwotnego jest nadżerka i strup (wykwity wtórne). Strup powstaje tyko w części skórnej warg. Pozostałe choroby wirusowe Wykwity w jamie ustnej o charakterze nadżerek mogą powstawać także w przebiegu innych chorób wirusowych, takich jak ospa wietrzna, półpasiec, herpangina Zahorskiego, zapalenia adenowirusowe, choroba dłoni, stóp i jamy ustnej, pryszczyca, cytomegalia, różyczka, odra czy AIDS. Warto mieć na uwadze, że dolegliwości związane z infekcjami wirusowymi w jamie ustnej mogą nakładać się czasowo na objawy ząbkowania. Afty nawracające Zalicza się je do najczęściej występujących chorób błony śluzowej jamy ustnej o charakterze nieinfekcyjnym. Charakteryzują się nawracającymi nadżerkami lub owrzodzeniami, które pojawiają się na wyścielającej błonie śluzowej jamy ustnej (podniebienie miękkie i tylna ściana gardła, wargi, policzki, powierzchnia brzuszna języka). Mogą być pojedyncze lub mnogie. Są pokryte szaro-białym włóknikowatym nalotem i otacza je rąbek zapalny. Afty nawracające występują przeważnie u osób ogólnie zdrowych, u których za pomocą badań dodatkowych, takich jak ocena podstawowych parametrów krwi obwodowej (morfologia, poziomy żelaza, glukozy i witaminy B12 w surowicy), testów alergicznych i innych, nie można stwierdzić występowania konkretnych chorób ogólnoustrojowych. Odrębną grupę osób z aftami nawracającymi stanowią ci chorzy, u których co prawda w wyniku badań dodatkowych stwierdzono występowanie określonych nieprawidłowości, ale po podjęciu ich skutecznego leczenia nawracające wykwity w jamie ustnej nadal się pojawiają. Etiologia aft nawracających przez wiele lat pozostawała niewyjaśniona. Liczne badania nad etiopatogenezą tego schorzenia wskazują na występowanie pewnych zaburzeń odpowiedzi immunologicznej u osób z aftami. Zaburzenia te są większe u osób z cięższym przebiegiem klinicznym aft. Za czynnik sprzyjający powstawaniu wykwitu aftowego w jamie ustnej uznawany jest miejscowy uraz, który jednak nie uszkadza nabłonka lub błony śluzowej jamy ustnej. Może on powstawać na skutek oddziaływania nieleczonych ubytków próchnicowych, nieprawidłowo wykonanych wypełnień (ostre krawędzie, chropowate powierzchnie), obecności korzeni zgorzelinowych, aparatów ortodontycznych, wad zgryzu, ostrych, startych zębów, parafunkcji oraz innych urazów zachodzących np. podczas nieostrożnego szczotkowania zębów czy spożywania twardych pokarmów. Uraz stanowi jedynie podłoże, na którym pojawią się wykwity aftowe. Zaburzenia odpowiedzi immunologicznej występujące u osób z aftami nawracającymi zasługują na szczególną uwagę. Przeprowadzone badania dotyczące zarówno krążących leukocytów, jak i komórek biorących bezpośredni udział w nacieku błony śluzowej jamy ustnej wykazały, iż w przypadkach powstawania wykwitu aftowego dochodzi do bezpośredniej lizy keratynocytów w wyniku reakcji immunopatologicznych. Wykazano, że u osób cierpiących na afty dochodzi do zaburzeń układu immunologicznego polegających na: przewlekłej preaktywacji neutrofili zarówno podczas występowania zmian, jak i w okresach ich remisji, zwiększonym wytwarzaniu reaktywnych form tlenu, któremu towarzyszy obniżona pojemność antyoksydacyjna surowicy krwi obwodowej, zwiększonym poziomie składowych układu dopełniacza i jego zwiększonej aktywności hemolitycznej, obniżeniu we krwi obwodowej odsetka limfocytów T pomocniczych i supresorowych/cytotoksycznych, podwyższeniu liczby komórek z receptorem dla interleukiny 2 (IL-2) i limfocytów B, komórek dziewiczych CD 4+ i CD 8+, jak również komórek pamięciowych niemających markerów CD 4 i CD 8. Można przypuszczać, że u chorych z aftami nawracającymi hipotetyczny czynnik powoduje aktywację komórek układu immunologicznego skutkującą uszkodzeniem błony śluzowej jamy ustnej. Może to być czynnik wirusowy lub bakteryjny, alergiczny, nietolerancja lub nadwrażliwość pokarmowa czy reakcja krzyżowa zachodząca pomiędzy Streptococcus sanguis a mitochondrialnym białkiem szoku termicznego, a może grupa czynników oddziałujących jednocześnie. Rodzaje aft nawracających Afty nawracające występują w czterech postaciach. Afty małe (RAS minor) W Polsce są nazywane aftami Mikulicza. Stanowią 80% wszystkich przypadków aft. Występują jako ograniczone, płytkie, koliste lub owalne nadżerki, pojedyncze lub mnogie, o powierzchni nekrotycznej barwy kremowobiałej, otoczone rąbkiem zapalnym. Wykwit rozwija się na zapalnym rumieniowym i lekko obrzękniętym podłożu, wyraźnie odróżniającym się od pozostałej niezmienionej zapalnie błony śluzowej. Wykwity goją się w ciągu 7–14 dni, nie pozostawiają blizn. Kierując się kryteriami częstości i wielkości występowania wykwitów, można dokonać podziału ich przebiegu klinicznego na: RAS minor o przebiegu łagodnym, kiedy wykwity pojawiają się raz na trzy miesiące lub rzadziej, a ich średnica jest mniejsza niż 0,5 cm, RAS minor o ciężkim przebiegu, kiedy afty występują przynajmniej raz w miesiącu, od kilku lat, a wykwity mają 0,5–1 cm. Afty duże (RAS major) Są określane jako afty Suttona lub periadenitis mucosa necrotica recurrens. Stanowią najcięższą odmianę aft. Stwierdza się je u ok. 10% chorych z RAS. Owrzodzenia mogą być pojedyncze bądź mnogie, o średnicy przekraczającej 1 cm i bardziej bolesne niż RAS minor. Zmiany utrzymują się przez kilka lub kilkanaście tygodni i goją się z pozostawieniem blizn. Z powodu bardzo silnych dolegliwości bólowych chorzy mogą mieć trudności z mówieniem i przyjmowaniem pokarmów. Afty opryszczkopodobne (RAS herpetiform) Ich występowanie stwierdza się u 10% chorych z RAS. Zmiany występują licznie, jednocześnie nawet ok. 100. Są drobniejsze niż w innych postaciach RAS, mają średnicę 1–2 mm. Mogą łączyć się ze sobą, wtedy zarys wykwitów jest nieregularny. Zmiany utrzymują się przez 7–14 dni i goją w okresie dwóch–trzech tygodni. Nadżerki wykazują tendencję do nawrotów w okresach krótszych niż miesiąc. Jednoobjawowa postać zespołu Behçeta Zespół Behçeta jest to wielosystemowe schorzenie zapalne o charakterze przewlekłym. Występuje triada objawów: afty nawracające błony śluzowej jamy ustnej, afty nawracające błony śluzowej narządów płciowych, nawracające zapalenie tęczówki. Ponadto mogą występować zmiany skórne, stawowe, neurologiczne oraz choroby nerek i przewodu pokarmowego. Wykwity w jamie ustnej przebiegają niekiedy z odczynem ogólnym w postaci podniesionej temperatury ciała, ogólnego osłabienia czy bólów objawowe (wykwity pseudoaftowe) Cykliczne występowanie nadżerek lub owrzodzeń na błonie śluzowej jamy ustnej może być uwarunkowane nieprawidłowościami lub chorobami ogólnoustrojowymi. Mogą być one wywołane konkretnymi chorobami lub nieprawidłowościami, takimi jak: choroba Addisona–Biermera charakteryzująca się niedoborem kwasu foliowego i witaminy B12, niedobory żelaza, horoba trzewna (celiakia), czyli nietolerancja glutenu, nadwrażliwości pokarmowe, choroba Leśniowskiego–Crohna, czyli przewlekły, nieswoisty proces zapalny mogący obejmować każdą część przewodu pokarmowego, choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego u dzieci (np. owsiki), zakażenia swoiste (kiła, gruźlica, promienica). W tych przypadkach skuteczne leczenie choroby zasadniczej lub wyrównanie stwierdzonych nieprawidłowości prowadzi do trwałej eliminacji wykwitów z jamy ustnej. Innym zagadnieniem dotyczącym dzieci jest zespół PFAPA. Jest on rozpoznawany głównie u dzieci poniżej piątego roku życia. Charakteryzuje się nawrotowym występowaniem epizodów gorączkowych z towarzyszącym aftowym zapaleniem jamy ustnej, zapaleniem gardła i powiększeniem szyjnych węzłów chłonnych. Etiopatogeneza zespołu PFAPA pozostaje nieznana, nie ma specyficznych badań ani testów diagnostycznych dla tego zespołu. Rokowanie jest jednak pomyślne, choroba ma tendencje do wygasania wraz z wiekiem. Niemniej charakteryzuje się kilkuletnim przebiegiem, uciążliwym ze względu na częstość nawrotów. Dotychczas nie stwierdzono występowania żadnych poważnych, późnych powikłań w jej przebiegu. Różnicowanie Przeprowadzenie prawidłowego badania podmiotowego i przedmiotowego oraz w uzasadnionych przypadkach badań dodatkowych stanowi niezbędny element właściwej terapii zmian nadżerkowych lub wrzodziejących w jamie ustnej. Należy mieć zawsze na uwadze, że większość zmian nadżerkowych i wrzodziejących w jamie ustnej poza urazem uszkadzającym (mechanicznym lub fizycznym) ma podłoże ogólnoustrojowe, które powinno zostać ustalone. Opisane najczęściej występujące zmiany w jamie ustnej u dzieci i młodzieży powinny być różnicowane pomiędzy sobą, jak również z rzadziej występującymi chorobami lub nieprawidłowościami mogącymi dawać podobny obraz kliniczny, takimi jak miejscowy uraz uszkadzający, utrudnione ząbkowanie, nadkażenia grzybicze, rumień wysiękowy wielopostaciowy, nekrotyczne zapalenie dziąseł lub jamy ustnej, zmiany w przebiegu chorób krwi, nieprawidłowości hormonalne, zmiany polekowe po sterydoterapii, chemioterapii, napromienianiu, w chorobach nowotworowych czy niedożywieniu. Bardzo ważny element profilaktyki nowotworowej stanowi leczenie i obserwacja każdego owrzodzenia w jamie ustnej przez okres nie dłuższy niż 14 dni. Po tym czasie owrzodzenie powinno ulec znacznemu zmniejszeniu, w przeciwnym wypadku istnieje obowiązek weryfikacji histopatologicznej obserwowanej zmiany. Leczenie Przed rozpoczęciem leczenia immunomodulującego u dzieci z aftami nawracającymi należy postarać się o wykluczenie ewentualnych przyczyn ogólnoustrojowych obserwowanych zmian. Jeżeli któryś z czynników branych pod uwagę stanowi przyczynę aft, leczenie immunostymulacyjne może nie przynieść oczekiwanych efektów, zwłaszcza w perspektywie długoterminowej (nawrót wykwitów). W przypadkach podejrzenia nadwrażliwości pokarmowej bywa stosowany dzienniczek dietetyczny, w którym rodzice chorego odnotowują składnik całkowicie wyeliminowany z diety przez okres 21 dni oraz obserwacje dotyczące pojawiania się bądź nie nowych wykwitów aftowych. Do najczęstszych składników pokarmowych predysponuj... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź

Czy opryszczkę, która znajduje się w jamie ustnej, mogę smarować maścią Hascovir? Witam, na podniebieniu oraz na wardze wyrosły mi dwie opryszczki . Choć na wardze miałam już opryszczkę wielokrotnie, to na podniebieniu pierwszy raz . Opryszczka wargowa powstaje w wyniku działania wirusa opryszczki HSV. Jak się jej szybko pozbyć – jakie leki i maści stosować? Czy opryszczką można się zarazić? Jakie objawy daje wirus opryszczki HSV, poza pęcherzykami? Opryszczka – opis Opryszka na ustach wywoływana jest przez wirusy HSV1 oraz HSV2. To choroba zakaźna, którą znamy również pod innymi nazwami, np. febra, skwarka, zimno na ustach. Opryszczka wargowa zazwyczaj ma bardzo łagodny przebieg – nie towarzyszą nam objawy ogólne, np. gorączka, a zakażenie tym wirusem jest powszechne. Co sprzyja zakażeniu? Głównie osłabiona odporność lub stres. Opryszczka na ustach objawia się najczęściej krostami, owrzodzeniami, bolesnymi pęcherzami w okolicach ust. W cięższej postaci może wystąpić opryszczkowe zapalenie całej jamy ustnej – wówczas opryszczka pojawia się np. na języku. Są również poważniejsze postaci zakażenia wirusem opryszczki - o czym piszemy w dalszej części artykułu (ale dotyczą one głównie małych dzieci i osób z obniżoną odpornością). Wirus opryszczki a półpasiec i ospa wietrzna Opryszczka wywoływana jest przez wirus opryszczki HSV1 lub HSV2. Oba wirusy są spokrewnione z wirusami ospy wietrznej oraz półpaśca, o czym pisaliśmy w osobnym artykule. Jeśli doszło do zakażenia wirusem opryszczki HSV1, może pojawić się opryszczka w jamie ustnej, nosie, czasami na narządach płciowych. Z kolei wirus HSV2 powoduje opryszczkę głównie na narządach płciowych. Według danych epidemiologicznych, aż 90% dorosłych osób jest nosicielami wirusa opryszczki typu 1, czyli HSV1, a u 10% występuje wirus opryszczki HSV2. Czy opryszczką można się zarazić? Tak, opryszczka jest zaraźliwa. Do zakażenia dochodzi przede wszystkim poprzez kontakt z płynem surowiczym z pęcherzyków. Wirus opryszczki HSV1 występuje w ślinie, a więc można się nim zarazić zarówno przy kontakcie z płynem surowiczym z pęcherzyków, jak i poprzez korzystanie z osobą zakażoną np. ze wspólnych ręczników. Gdy dojdzie do zakażenia, wirus przenika przez błonę śluzową do naszych komórek naczyń krwionośnych, po czym powoduje stan zapalny, czego wynikiem jest powstanie martwicy śródbłonka, a co za tym idzie – może pojawić się płyn surowiczy. Wirus namnaża się w pęcherzykach przez około 6 dni. Po tym czasie nasz układ odpornościowy zaczyna reagować na obecność wirusa i pęcherzyki zaczynają pękać i się goić. Jeśli zakaziliśmy się wirusem opryszczki typu 1 (HSV1), choroba przebiega z raczej bezobjawowo – ale nie jest to regułą. Do zakażeń dochodzi najczęściej w wieku dziecięcym i od tego momentu wirus pozostaje w uśpieniu i może wywoływać opryszczkę wargową, gdy nasz organizm ulega osłabieniu. Inaczej jest w przypadku pierwotnego zakażenia wirusem opryszczki – wówczas choroba ma o wiele ostrzejszy przebieg – dopiero nawroty choroby przebiegają nieco łagodniej. Zakażenie HSV1 – jakie przybiera postaci? Zakażenie wirusem HSV1 zwykle objawia się opryszczką wargową – ale nie tylko. Poniżej przedstawiamy wszystkie możliwości. Opryszczka wargowa – najczęstsza postać nawrotowa, łagodna, zwykle w okolicach ust. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej – zwykle ma postać pierwotnego zakażenia HSV1. Pęcherzyki pojawiają się w okolicach ust i na błonie śluzowej jamy ustnej. Przebieg jest nieco cięższy niż przy opryszczce wargowej, ponieważ może pojawić się np. gorączka. Zanokcica opryszczkowa oraz opryszczka skóry – zanokcica to zakażenie wału paznokciowego. Zmiana jest bardzo bolesna. Może występować także w innych okolicach skóry. Zapalenie spojówek i rogówki – to postać opryszczki zaliczana do groźnych, ponieważ może skutkować nawet utratą wzroku, ponieważ dochodzi do zmętnienia rogówki. Opryszczkowe zapalenie mózgu – to bardzo rzadka postać zakażenia opryszczką – zapada na nią rocznie zaledwie 1 osoba na 500 000. Zwykle chorują na nią dzieci oraz dorośli po 50. roku życia. Objawy to gorączka, drgawki, zaburzenia świadomości, niedowłady i porażenia nerwów czaszkowych. U dzieci dodatkowo występuje obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Zakażenia narządowe – to również dość rzadka forma opryszczki. Dotyka wielu narządów – dochodzi do zapalenia przełyku czy wątroby. Na tę postać najbardziej narażone są osoby z obniżoną odpornością (chemioterapia, AIDS, przeszczep narządów). Przebieg choroby jest bardzo ciężki. Opryszczka wargowa – najczęstsze objawy swędzenie, mrowienie i pieczenie w okolicy ust, zaczerwienie oraz napięta skóra wokół warg, pojawienie się małych grudek, krostek, pęcherzyków lub bolesnych owrzodzeń na ustach, ogólny ból w okolicy ust, nadżerki i strupy. Uwaga! Przebijanie pęcherzyków wcale nie przyspieszy wyleczenia opryszczki! Co gorsza, przy wylaniu się płynu surowiczego z pęcherzyka, może dojść do jego rozprzestrzenienia się w inne miejsce, prowadząc np. do opryszczki w rogówce, nosie lub jamie ustnej. Czynniki sprzyjające nawrotowi opryszczki wargowej Aby wystąpił nawrót opryszki wargowej (wywoływanej przez wirus HSV1) wirus potrzebuje zwykle sprzyjających mu warunków. To osłabiona odporność organizmu, stan grypy lub przeziębienia, wysoka gorączka, wysoka temperatura, długa ekspozycja na promieniowanie UV, silny stres, występowanie innych chorób zakaźnych, urazy mechaniczne w okolicach ust, wyziębienie organizmu, anemia, niedożywienie organizmu, u kobiet miesiączka. Opryszczka wargowa – wygląd i fazy rozwoju Poniżej przedstawiamy kilka zdjęć opryszczki wargowej u różnych osób. Opryszczka na ustach - zdjęcie nr 3 Opryszczka na ustach - zdjęcie nr 2 Opryszczka na ustach - zdjęcie nr 1 I faza opryszczki – swędzenie oraz pieczenie okolic ust, a niekiedy widoczne zaczerwienienie. II faza opryszczki – pojawienie się małych grudek w okolicy ust (w postaci krost), uczucia mrowienia i swędzenia. III faza opryszczki – pojawienie się pęcherzyków z płynem surowiczym. IV faza opryszczki – pęcherzyki zaczynają pękać (zwykle dochodzi do tego po ok. 7 dniach od pierwszych objawów). V faza opryszczki – w miejscu pękniętych pęcherzyków pojawiają się nadżerki. VI faza opryszczki – gojenie się zmian. Opryszczka – leki, maści i domowe sposoby Nie jest możliwe całkowite pozbycie się wirusa z organizmu, jeśli doszło do zakażenia. Jedyne leczenie, jakie możemy podjąć, to stosować maści na opryszczkę, aby przyspieszyć i złagodzić jej przebieg. W tym celu poleca się maści z antybiotykami, a także tabletki (leki przeciwwirusowe). O rodzaju leczenia powinien zdecydować lekarz. Jeśli opryszczka jest wyjątkowo dokuczliwa i bolesna, możliwe jest zastosowanie leków przeciwbólowych (działających ogólnie lub miejscowo znieczulających). Jeśli nawroty opryszczki są bardzo częste, lekarz może zdecydować o terapii, która będzie przeciwdziałać pojawieniu się opryszczki. Z dostępnych leków na opryszczkę mamy do wyboru kremy (np. Zovirax, Vratizolin, Herpex, Axoviral), płyny (np. Sonol), plastry (np. DermaPlast Hydro, Compeed Cold Sore), tabletki (np. Hevipoint). A jak domowymi sposobami radzić sobie z opryszczką? Istnieje kilka metod, które u niektórych osób się sprawdzają – ale raczej przy łagodnym przebiegu choroby. Do nich należy np. smarowanie zmian miodem, aloesem, szałwią, rumiankiem lub miętą (zaparzone torebki po herbacie), czosnkiem lub cebulą, olejkiem z drzewa herbacianego. Na forach internetowych możemy też przeczytać o okładach z rozmoczonej w wodzie polopiryny lub aspiryny przez około 10 minut. Opryszczka wargowa a wystąpienie miesiączki Jak wcześniej wspomnieliśmy, czynnikiem sprzyjającym nawrotowi opryszczki jest u kobiet miesiączka. Dzieje się tak, ponieważ układ odpornościowy pracuje wówczas inaczej niż zwykle – szczególnie na kilka dni przed wystąpieniem menstruacji. Dlatego w tym czasie zaleca się, aby bardziej dbać o higienę okolic ust (a jeśli pojawią się np. grudki, nie należy ich dotykać – chyba że w celu nałożenia maści) oraz dokładnie myć ręce. Opryszczka w ciąży O ile opryszczka narządów płciowych w ciąży jest groźna, o tyle postać wargowa nie przysporzy tylu problemów. Organizm kobiety w ciąży jest szczególnie narażony na nawrót opryszczki, ponieważ mamy do czynienia ze spadkiem odporności i wieloma zmianami hormonalnymi. Przypadkiem groźnej opryszczki wargowej jest jej występowanie po raz pierwszy – właśnie w ciąży. Wówczas jej przebieg może być ciężki i stanowić zagrożenie dla ciąży. Jak leczyć opryszczkę w ciąży? Przede wszystkim należy udać się do lekarza (rodzinnego lub ginekologa) i nie stosować żadnych leków bez jego wiedzy. Zwykle zaleca się leczenie tabletkami bezpiecznymi dla płodu, maściami i witaminą B. Opryszczka u małego dziecka Do zakażenia wirusem HSV1 dochodzi zazwyczaj w dzieciństwie, od około 6 miesiąca życia, do 5 roku. Warto wiedzieć, że im młodsze jest dziecko, tym gorszy będzie przebieg choroby, ale niezależnie od wieku, należy udać się z dzieckiem do lekarza, aby jak najszybciej wdrożyć leczenie. Naszym zadaniem jest także pilnowanie, aby dziecko nie rozdrapywało zmian opryszczkowych, ponieważ bardzo łatwo przeniosą się one na inne miejsca. Często opryszczka wargowa u dzieci przebiega razem z opryszczkowym zapaleniem jamy ustnej oraz dziąseł. Pojawia się ponadto gorączka, opuchlizna dziąseł, często ślinotok. Opryszczka – śmiertelna dla noworodków Najgorszy przebieg opryszczki dotyka noworodki, gdzie z powodu wirusa może dojść nawet do śmierci dziecka. Wirus atakuje nie tylko okolice ust, ale także całą twarz, oczy, gardło, język, przełyk, podniebienie, a niekiedy nawet całe ciało. Zmiany są bardzo niebezpieczne i kierują się ku centralnemu układowi nerwowemu. A gdy tak się stanie, mogą pojawić się napady padaczkowe, groźne drgawki, ospałość i wybrzuszenie ciemiączka. Zakażenie wirusem opryszczki u noworodków ma więc przebieg bardzo gwałtowny i dotyczy wielu narządów. Podnosi np. poziom enzymów wątrobowych, przez co dochodzi do uszkodzenia wątroby. Może zacząć się także obumieranie jelit lub zapalenie mózgu. KAŻDA godzina jest wówczas na wagę złota, ponieważ śmiertelność przy nieleczonej opryszczce u noworodków wynosi prawie 80%! Poza tym po zakażeniu mogą wystąpić trwałe powikłania neurologiczne. Nie należy więc bagatelizować opryszczki u tak małych dzieci, a gdy sami mamy opryszczkę, koniecznie dbajmy, aby nie zarazić dziecka. Bibliografia Marczyńska M., Opryszczka u dzieci, Pediatr Dypl. 2012;16(2):44-49, źródło: (dostęp: Lesiak A., Joanna Narbutt J., Kompleksowe leczenie opryszczki wargowej, Forum Dermatologicum 2017, tom 3, nr 4, 147–151. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące zakażeń wirusem opryszczki zwykłej u kobiet ciężarnych 2006–2011. Kuchar E., Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej u dorosłych, źródło: (dostęp: Opryszczkowe zapalenie dziąseł i jamy ustnej oraz gardła i migdałków B00.3 Opryszczkowe zapalenie opon mózgowych (G02.0*) B00.4 Opryszczkowe zapalenie mózgu (G05.1*) B00.5 Opryszczkowa choroba gałki ocznej B00.7 Rozsiana opryszczka pospolita B00.8 Inne postacie zakażenia wirusem opryszczki B00.9 Zakażenie opryszczkowe, nieokreślone Fot. Dmytro Flisak / Opublikowano: 09:18Aktualizacja: 10:43 Opryszczka na ustach jest mało estetyczną i bardzo bolesną dolegliwością. Jest to choroba zakaźna, a jej przyczyną jest zakażenie wirusem opryszczki – HSV. Nie jest ona groźna sama w sobie, jednak może przynieść groźne powikłania. Istnieje wiele sposobów zapobiegania i leczenia opryszczki wargowej. Opryszczka na ustach – przyczynyOpryszczka wargowa – objawyOpryszczka na ustach w ciążyOpryszczka na ustach – leczeniePowikłania opryszczki ust Jeżeli raz dojdzie do zakażenia wirusem opryszczki warg, osoba ta jest już jego nosicielem do końca życia, a objaw w postaci bolesnych pęcherzyków powraca co jakiś czas, w zależności od ogólnego stanu organizmu. Jedyne co można zrobić to nie dopuścić do nawrotu choroby lub złagodzić bolesne dolegliwości. Potoczna nazwa opryszczki to zimno lub febra. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Naturell Omega-3 1000 mg, 120 kaps 54,90 zł Odporność Bloxin Żel do jamy ustnej w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność, Good Aging, Energia, Trawienie, Beauty Wimin Zestaw z lepszym metabolizmem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Odporność, Good Aging Naturell Witamina D 1000mg, 365 tabletek 70,00 zł Za pojawienie się opryszczki wargowej odpowiedzialny jest wirus herpes simplex virus, w skrócie HSV. Powoduje on powstawanie bolesnych zmian skórnych w różnych miejscach na ciele, w tym na narządach płciowych, a najczęściej na wargach i w jamie ustnej. Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt, na przykład picie z tej samej butelki lub pocałunek z osobą, która ma opryszczkę na ustach lub jest nosicielem HSV. Wirus wnika do organizmu człowieka przez uszkodzoną błonę śluzową, namnaża się, powodując objawy w postaci opryszczki na wardze. Następnie wędruje do zakończeń nerwów czuciowych, najczęściej nerwu trójdzielnego. Tam uśpiony czeka na pojawienie się czynników, które umożliwią jego ponowną aktywację. Są nimi: osłabienie odporności, stres, menstruacja, zmęczenie, przeziębienie lub długotrwałe przebywanie na słońcu. Opryszczka wargowa – objawy Zakażenie wirusem opryszczki przebiega w dwóch etapach. W pierwszych 2-3 dniach zakażenia pojawia się swędzenie, mrowienie i piekący ból czerwieni warg. Są to tak zwane objawy zwiastunowe opryszczki na ustach. W kolejnych dniach na wargach pojawiają się niewielkie pęcherzyki o wielkości kilku milimetrów, wypełnione płynem surowiczym, a następnie treścią ropną. W ostatniej fazie pękają, zasychają i pokrywają się strupkami. Cały proces trwa mniej więcej około tygodnia i nie pozostawia po sobie śladów w postaci blizn. Jeżeli jest to pierwsze zakażenie, zmian opryszczkowych jest więcej i są one rozmieszczone w kilku miejscach. Natomiast przy opryszczce nawrotowej są one mniejsze i bardziej ograniczone. Pęcherzyki mogą pojawić się w innych miejscach na twarzy. Opryszczka dotyczy także okolicy nosa, policzków, brody, skóry wokół ust lub jamy ustnej. Może jej towarzyszyć podwyższona temperatura ciała i powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Zobacz także Opryszczka na ustach w ciąży Opryszczka wargowa w ciąży pojawia się często w pierwszych tygodniach po zapłodnieniu, ponieważ często występuje wtedy nagły spadek odporności. Pierwsze zakażenie wirusem HSV u kobiety ciężarnej zazwyczaj nie jest szkodliwe dla płodu. Większy problem stanowi opryszczka narządów płciowych, ponieważ dziecko może się nią zarazić podczas porodu. Należy zawsze wspomnieć lekarzowi, że jest się nosicielem HSV. Opryszczka wargowa jest niebezpieczna dla noworodków, ponieważ nie mają one jeszcze w pełni wykształconego układu immunologicznego. Zakażenie HSV może doprowadzić do zapalenia opon mózgowo – rdzeniowych. W tym celu osoby, które mają opryszczkę na ustach, powinny ograniczyć kontakt z niemowlęciem. Opryszczka na ustach – leczenie Opryszczka na ustach nie jest możliwa do całkowitego wyleczenia, ponieważ wirus HSV zostaje w organizmie człowieka na zawsze i uaktywnia się co jakiś czas. Leczenie ogranicza się więc do łagodzenia objawów. W tym celu stosuje się miejscowe leki przeciwwirusowe w postaci maści lub żelu oraz, w razie konieczności, doustne leki antywirusowe, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Leczenie opryszczki wargowej powinno rozpocząć się już w momencie pojawienia się objawów zwiastunowych. Lek przeciwwirusowy należy stosować doustnie i smarować miejsce pieczenia maścią z acyklowirem nawet do 5 razy dziennie. W aptece bez recepty dostępne są także plastry, które leczą opryszczkę i pozwalają ją nieco ukryć. Bolesne objawy pomogą złagodzić także domowe sposoby na opryszczkę. Pomocne jest przykładanie do ust kostek lodu lub zimnych okładów. Gojenie opryszczki przyspiesza także cynk, który jest zawarty w paście do zębów. Kiedy pojawi się strup, warto go nawilżać wazeliną lub balsamami do ust, ponieważ jego podrażnienie powoduje ból i opóźnia gojenie. Powikłania opryszczki ust Opryszczka ust jest uciążliwym, ale niegroźnym schorzeniem. Jednak jej bagatelizowanie może doprowadzić do groźnych powikłań. Opryszczka na wargach może przenieść się na narządy płciowe poprzez oralne stosunki seksualne. Nie należy także dotykać pęcherzyków, aby nie przenieść wirusa na przykład do oczu, ponieważ może to skutkować zapaleniem rogówki lub opon mózgowo – rdzeniowych. Jeżeli nawroty opryszczki są częste i uciążliwe można stosować profilaktycznie acyklowir w postaci tabletek. W zapobieganiu pomoże też dbanie o ogólną dobrą kondycję organizmu: zdrowe odżywianie, higiena rąk, odpoczynek, profilaktyka przeziębień. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Angelika Janowicz Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo, od 6 lat związaną z niezwykłym światem medycyny. Piszę, bo chcę podnosić świadomość społeczeństwa na temat tak ważnych kwestii jak zdrowie, zdrowy tryb życia czy profilaktyka. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy MsOeXRJ.
  • 3bqkdbha86.pages.dev/46
  • 3bqkdbha86.pages.dev/46
  • 3bqkdbha86.pages.dev/94
  • 3bqkdbha86.pages.dev/83
  • 3bqkdbha86.pages.dev/42
  • 3bqkdbha86.pages.dev/63
  • 3bqkdbha86.pages.dev/55
  • 3bqkdbha86.pages.dev/46

    • opryszczka w jamie ustnej forum